Gisteren werd ik 66 en van te voren had ik gedacht dat het een saaie verjaardag zou worden in deze crisistijd. Maar het liep allemaal heel anders. Dochterlief had verzonnen dat we naar haar zouden komen in Utrecht en jongste zoon zou daar ook komen. Haar appartement is groot genoeg om afstand te houden van elkaar, al was het wel vreemd dat we elkaar niet aan konden raken. Ik had een taartje meegenomen en zij zorgde voor een lekkere lunch. Ook had ze geregeld dat we rond 12 uur beeldverbinding hadden met de andere kinderen zodat we toch een beetje allemaal bij elkaar waren. 

Zoals je ziet had ze zelfs vlaggetjes opgehangen.

Van mijn jongste zus kwam een verrassingspakket met de post, met o.a. heel veel dingen voor het kaarten maken, bloemen- en kruidenzaadjes en douchegel, ik ben er erg blij mee. Verder ben ik verwend met heel veel kaarten, appjes, e-mails en telefoontjes, bloemen, parfum enz. Ik voelde me echt jarig, heel lief van iedereen.

’s Avonds hebben we een maaltijd laten bezorgen door een restaurant in de buurt en hebben we gezellig samen zitten eten. Dit zijn onze voorgerechten.

Ik kan terugkijken op een erg leuke dag, maar ik hoop toch dat ik mijn verjaardag volgend jaar weer “gewoon” kan vieren met visite.

Vanmorgen zijn we bij de notaris geweest en zijn we eigenaar van het perceel grond. Vorige week waren we nog even wezen kijken, aan de ene kant wonen de buren er al en aan de andere kant gaan ze in juni verhuizen. Hopelijk kan onze aannemer in juni beginnen.