Gisteren liepen we de Nissewaardtocht van de WS78 vanuit Spijkenisse. We begonnen vanuit wijkcentrum de Akkers en liepen eerst een heel stuk door Spijkenisse met af en toe een miezerig buitje. De paadjes waren flink modderig en al gauw waren onze broeken en schoenen behoorlijk vies. 

Gelukkig was de regen snel voorbij en liepen we de rest van de tocht lekker in het zonnetje. Wel stond er een harde wind, vooral op de dijk langs het water goed voelbaar! 

Een grappige paddenstoel: 

In Geervliet was de soeppost in de kerk, ik was blij dat hier ook een toilet was, na bijna 13 km wel fijn. 

Een mooi geveltje in Geervliet:

Het paard van Alexander de Grote:

Na de rust waar we wat gegeten en gedronken hebben was er al snel weer een rust, te snel voor ons en deze zijn we maar voorbij gelopen. Wel hebben we wat gedronken bij de volgende rust bij een boerderij, het was zelfs zo lekker dat we een tijdje buiten op een bankje hebben gezeten. Vanaf dit punt was het nog 6 km naar de finish. 

Zoekplaatje, je keek de runderen bijna over het hoofd, ze trokken zich niets aan van al het verkeer over de weg.

De tocht zelf was ongeveer 23 km, met het heen en terug lopen naar de parkeerplaats kwamen we aan 25 km. De tocht was af en toe een beetje saai door woonwijken en industriegebied, maar we liepen ook mooie stukken door bos, langs water en door de polder, al is de industrie nooit ver weg.

Dit was voor ons voorlopig de laatste tocht in de buurt van Goeree-Overflakkee, a.s. woensdag verhuizen we naar Doetinchem. De meeste spullen zijn al ingepakt en er is heel veel naar de kringloopwinkel gegaan. De afgelopen tijd was een tijd van afscheid nemen en heel veel dingen voor de (voorlopig) laatste keer doen. Het geeft best wel een dubbel gevoel, aan de ene kant hebben we veel zin in ons avontuur en aan de andere kant zullen we veel mensen missen met wie we in de loop der jaren een band hebben opgebouwd. De Franse dichter Haraucourt zei het al in 1891: partir c’est mourir un peu. Maar we nemen ook met ons mee wat mijn tante van bijna 90 zei: je leven wordt er rijker door. Nieuwe mensen ontmoeten en andere cultuur beleven.

Voorlopig zal er niet veel van komen om op mijn blog te schrijven, eerst moet alles een plaatsje krijgen en aangesloten worden, maar ik ben zeker niet van plan te stoppen.