Vanochtend begon wat fris, maar met stevig doorwandelen krijg je het al snel warm. We liepen vanuit Ellecom via de Carolinaberg en de Prins Willemberg naar de Carolinahoeve.

Vanwege open Monumentendag stond hier een tentje van Natuurmonumenten waar we een kwartet kregen omdat we al zo lang lid zijn. Er was ook een lezing over de Carolinahoeve en omgeving, jammer dat er maar weinig animo was, we zaten er met z’n vieren terwijl er heel veel mensen op het terras zaten. ’s Middags zou het nog een paar keer herhaald worden. In 1851 wordt de Carolinahoeve gebouwd in opdracht van prinses Anna van Hannover, weduwe van stadhouder Willem IV en genoemd naar dochter Carolina. In 1900 worden er al pannenkoeken gebakken voor de wandelaars die langs komen. Vanaf 1973 staat de hoeve een tijd leeg, maar een comité met Wim Kan en Simon Carmiggelt zamelen geld in voor de restauratie, waarna het een goedlopend theehuis wordt. Bij een volgende verbouwing in 2020/2021 is het flink gemoderniseerd maar zijn de traditionele rood-witte luiken gebleven en heeft de oude waterput ook nog steeds een prominente plek op het terras.

Wij komen hier heel vaak langs en vonden het leuk om iets te horen over de geschiedenis. Na een flink stuk door het bos komen we nog een paar runderen tegen die op hun gemak op het pad liggen.

Een stukje verder komen we aan op de Posbank. Helaas is de heide bijna helemaal uitgebloeid, maar het blijft een prachtig gebied om te wandelen.

De schoonheid van verval.

Tenslotte nog langs de Lappendeken en door het bos om na 17 km weer aan te komen bij de auto.