Voor woensdag werd er wel wat regen opgegeven maar we besloten toch een wandeltocht te gaan maken en wel het rondje Camaret uit het boekje. Het waaide wel erg hard maar regen hebben we niet veel gehad, 2 x een flinke bui en verder regelmatig zon. Als je bovenop de rotsen stond waaide je er bijna af. Het eerste stuk liepen we langs de kust en volgden we weer de GR34, even goed opletten wanneer we eraf moesten want het laatste stukje voerde ons weer terug door het binnenland naar de haven van Camaret. Het was weer een geweldig mooie tocht van ongeveer 20 km.

Donderdags hebben we het bij een klein rondje in de buurt gehouden, dit was een tochtje met alsmaar bruggetjes, vaak gemaakt van boomstammen zoals deze:

maar op vrijdag hebben we alweer een tocht uit het boekje gemaakt, naar de top van Trévézel, in de buurt van Huelgoat. Ook dit was weer een mooie tocht door het natuurgebied monts d’Arrée met prachtige heidevelden en bossen. 

We begonnen de tocht in Plouneour-Menez met zo’n typisch Bretons kerkje.

Onderweg konden we lekker snoepen van de bramen.

Bovenop de rots Trévézel hebben we lekker zitten eten en van het mooie uitzicht genoten.

 

Hier een typisch hol paadje zoals we er veel tegenkwamen.

Zaterdag moesten we Bretagne helaas weer verlaten, eerst nog een kopje koffie en thee gedronken als afscheid bij de huiseigenaren en toen zijn we naar ons laatste adres in Normandië gereden: Villa Bariolée in Lison, waar we 2 nachten gebleven zijn. Gelukkig hoefden we niet helemaal naar huis te rijden, want dit was een zwarte zaterdag, we hebben heel veel in de file gestaan. Eind van de middag kwamen we aan en werden we verwelkomd door Robert en Ingrid die de chambre d’hote nog maar 3 maanden geleden hadden overgenomen van de vorige eigenaars. 

Beide avonden hebben we gebruik gemaakt van table d’hote en dat is ons prima bevallen, heerlijke soep vooraf met de eerste avond paëlla en de tweede avond een ovenschotel met zoete aardappels.

Doordat we hier 2 nachten bleven konden we zondag nog een wandeltocht maken, deze keer zijn we naar Omaha Beach gegaan waar we lekker over het strand gelopen hebben. Ook hebben we een grote Amerikaanse begraafplaats bezocht waarbij we in het bezoekerscentrum een film hebben gezien, erg indrukwekkend allemaal.

Overal op de route zie je beelden die herinneren aan de oorlog zoals het standbeeld Les Braves:

Terug zijn we weer over het strand gelopen tot zover dit kon, want het was inmiddels vloed geworden, het laatste stuk liepen we dan ook wat hoger over een wandelpad. Het was inmiddels ontzettend druk geworden met toeristen, heel veel Nederlanders, Belgen en Engelsen. Anders dan in Bretagne, hier hadden we praktisch geen Nederlanders gezien. Hierna hebben we nog even een rondje door Isigny-sur-Mer gedaan, omdat we hier 2 jaar geleden ook waren, leuk om bekende dingen te zien.

Maandag moesten we toch echt weer terug naar Nederland, gelukkig ging de reis erg vlot en zo waren we om 5 uur weer thuis. Rosanne had al boodschappen gedaan en heeft een heerlijke risotto voor ons gemaakt. Het weer was nog zo lekker dat we buiten konden eten, dat hebben we in Frankrijk niet één keer kunnen doen, dus dat was wel fijn. Dinsdag zijn we wezen lunchen bij Croissy waarna Rosanne weer naar huis ging. Inmiddels zijn alle wasjes weer gedaan en zitten we weer in het dagelijkse ritme, gelukkig hebben we de foto’s nog en de mooie herinneringen.